'Het bloed stolt waar het niet gaan kan' ... woorden die voorkomen in één van mijn gedichten die ik in mijn kop had gestampt voor de finale van de Leidse Poëzieslag; en of het dan die bloedstollende avond is geworden zoals velen hem hadden voorspeld?
Volgens hen die erbij waren wel, al was het voor een aantal van hen al voor de pauze duidelijk dat het die avond zou gaan tussen Gijs en uw eigen Cobra. Dat vond de jury ook, maar daarover zo meer. Laat ik eerst een poging doen tot een kort verslag. Een verslag gespeend van valse vleierij en beleefdheden. Komaan het was de finale, dan mogen er best noten gekraakt.
Er was Sees Snikkers die, kon iemand aan de bar niet nalaten te grappen, wel het minst in zijn mars had. Ontbeert u een lollige oom in de familie vraag Sees, succes gegarandeerd. Gênant wordt het wanneer de grapjas een zijweg inslaat en op zoek gaat naar de poëet in zichzelf.
Dan was daar Yvonne Achterkamp, een 23 jarige studente uit Leiden.
Yvonne draagt heel rustig haar gedichten voor van papier. Dat doet ze mooi.
Jammer dat het niet werkt bij een slam-finale. Yvonne heeft wel gevoel voor humor maar van mij mag het allemaal wel wat scherper. Oubollig cliché (alle clichés zijn waar, ook de oubollige): Yvonne hoort zonder meer bij het contingent aanstormend en geruchtmakend talent dat nu al steeds vaker van achter de coulissen te voorschijn durft komen. Binnenkort zal men haar door het hele land willen zien en horen...merk mijn woorden.
Gerben dan. Hij verliet met de publieksprijs het pand.
Gerben leerde ik kennen in Leerdam en heb hem later diverse keren zien voordragen. Zijn gedichten worden al snel gelabeld als post-modern, ik vermoed uit luiheid want een aantal van zijn gedichten verdient het beslist als het individu dat een gedicht in de eerste plaats toch is, gelezen en beoordeeld te worden. Mij moet wel van het hart dat zijn poëzie mij een jaar geleden beter smaakte dan het meer contemporaine spul, zoals zijn 'Sehnsucht' , een voorbeeld van inspiratieloos schrijven, zwaar onder de dwang van het onverbiddellijk rijm, dat opent met:
zucht
adem in adem uit
spuug, kots, kwaak desnoods
Wilt u de rest lezen gaat u even hierheen: hierheen
Terug naar zijn voordracht; het kwam wat geforceerd over, af en toe bijna houterig. Ik zag Gerben beslist in betere vorm.
Direct na de halve finale wist ik al, de mannen waarmee ik echt rekening diende te houden zouden Gijs ter Haar en Alex Franken zijn.
Alex en ik mochten de vorige keer van de jury door naar de finale en dat gold, twee weken eerder ook voor Gijs.
Tsja Alex ...ook hem ging het beduidend minder af dan bij de halve finales. Deze avond leek hij moeite te hebben met het maken van de keuze als muzikant of dichter op het podium te staan. Een gedicht waarvan ik mij nu de titel niet herinner, bracht hij half zingend half als gesproken woord maar op die manier was het van beide gewoon te weinig. Met name zijn eerste set miste scherpte en verrassing; hij maakte dat in de tweede ronde enigszins goed, maar toch niet goed genoeg.
Om Alex hoeven we overigens niet al te lang te treuren; die man gaat zich ongetwijfeld nog revancheren. Hij is een podiumbeest pur sang, eenmaal in topvorm is hij niet te houden. Ik heb diepe bewondering voor die goser.
Zijn site: http://www.alexfranken.nl
Tsja en toen bleef de jury zitten met Gijs en Max. Zoals altijd moesten er knopen gehakt...uiteindelijk kreeg Gijs het langste eindje van het touw.
Daar heb ik zonder meer vrede mee. Gijs is natuurlijk een begrip in slammersland, doet dat al jaren met veel succes. Op zijn site kunt u onder andere lezen over de 29 keer dat hij een slam won. Op naar de dertig!
En hoe deden Gijs en Cobra het wilt u misschien nog weten?
Wel Gijs is Gijs, nooit slecht, maar - het leek wel een virus dat zich onder diverse deelnemers had verspreid, toch zenuwen? - ook Gijs zag ik beslist beter.
Hij deed op onnavolgbare wijze een prachtig sonnet, jammer dat hij daarnaast had gekozen voor maar liefst twee hekeldichten en zijn 'Pamela' dat onderhand sleetse plekken begint te vertonen. Evengoed vond ik het weer een feest hem die avond op het podium te weten.
Moet ik dan toch een poging wagen mijn eigen optreden te omschrijven dan durf ik best schrijven dat het niet eerder zo goed is gegaan.
Volgens mijn bescheiden zelf zat de opbouw van beide sets goed in elkaar.
Eén gedicht durfde ik niet zonder papier, een ander vroeg eenmaal om een blik op geschreven tekst, de rest zat stevig in mijn kop en kwam er via het strottehoofd meer dan duidelijk uit. Ik voelde me lekker en durfde voor het eerst gebruik te maken van het hele podium.
Een volgende slam moet het echt helemaal zonder papier kunnen, want daarin geef ik Gijs inmiddels gelijk, gedichten spelen zich weliswaar af op het papier, daar ligt de bron, maar slammen is nu eenmaal een podiumkunst die meer vraagt dan voorlezen sec.
Is uw Cobra nu dan ineens slammer en draagt hij dan als dichter niet meer voor? Die vraag kreeg ik vanochtend per e-mail binnen.
Ik antwoordde direct - Ben je gek? Natuurlijk niet. Ik geef toe dat ik de smaak van het slammen wel goed te pakken heb, echter het één sluit het ander niet uit. Integendeel. -
Terugkijkend was het zonder meer een plezierige avond met zeker spannende momenten.
Eén opmerkelijke gebeurtenis liet ik nog onbesproken; voordat ik daaraan toe kom wil ik eerst nog maar eens benadrukken dat de jury altijd gelijk heeft.
Dat is geen cynisme, ik meen het.
Wanneer bij een voetbalwedstrijd de scheidsrechter een buitenspel doelpunt goedkeurt geldt het punt toch en dat is maar goed ook. Wanneer je dat niet zou afspreken is het gedaan met het spel.
Maar wat te denken van een jurylid dat na afloop bij je aan de bar komt staan en tegen jou en omstanders verklaart dat jij eigenlijk beter was die avond?
In al zijn jeugdige onschuld verklaarde hij haastig dat de jury uiteindelijk voor Gijs koos vanwege zijn jarenlange ervaring en, met een automatische plaatsing bij de Nederlandse kampioenschappen, schatte men in dat hij daar meer kans zou maken.
Ik verzeker u dat op dat moment niet alleen Cobra met stomheid geslagen was.
Dat neemt niet weg, nogmaals, dat Gijs volledig terecht heeft gewonnen. Die man is gewoon vreselijk goed. Punt.
De publieksprijs dan tenslotte. Wat mij betreft maken we dat tot een geheel gescheiden fenomeen of schaffen die af.
Uw jolige oom, of althans de man die u zich daarbij voor de geest kunt halen, was er de vorige keer met zijn moeder, een oom en een broer, of was het toch een vriend?
Het geeft te denken: wel een Sees Snikkers in de finale maar niet zulke kanonnen als Casper Fioole, Roop, Pom Wolff of ACG Vianen.
Toegegeven, ook Cobra kwam ooit een ronde verder door de stem van het volk, uitzondering op de regel was daarbij wel dat dat kwam door stemmen die ik kreeg van de helft van de aanhang van Yvonne Achterkamp. Op zich redelijk uniek want meestal geldt de regel dat plaatsgenoten bij het publiek de hoogste ogen gooien.
Gerben tenslotte is weliswaar niet van Leiden echter hij wist zich zichtbaar gerustgesteld vergezeld van een flinke schare groupies die uiteindelijk de doorslag gaf.
Nog even en er zullen acties per sms gevoerd gaan worden. Ik beloof alvast...daar zal Cobra niet aan meedoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten