Godverdomme!
Gisteren was ik nog in het MCH Westeinde om onze nachtburgemeester een hart onder de riem te steken, niet wetende dat twee etages lager Marnix Rueb luttele uren later zou overlijden.
De dood spaart niemand, maar wat mij betreft mag hij het wel een beetje kalmer aan doen.
Den Haag is al een aantal groten kwijt in slechts een paar jaar tijd.
We zullen hem allemaal verschrikkelijk missen, niet in de laatste plaats zijn familie en zijn lieve schat Nienke.
geen pik zo hard als het leven
de stervende met het trieste
gelaat van een verstoten minnaar
hij heeft ze al zo vaak gezien
koud en bloedeloos het hoofd onder protest
verlaten denken ze nog er onder uit te komen
tot de dood zijn stem verheft
eens gegeven blijft gegeven
we doen hier niet aan bijna dood
tevreden kijkt hij uit over de akker die hij
al zo lang bewerkt en negeert de opstandigen
met hun al stomptandige monden
fris en monter gaat de dood
dan weer op weg
nieuwe vrienden maken voor het leven
ml
Geen opmerkingen:
Een reactie posten