de weerbarstige man
of het weer nu in zijn kop
of in het glas hij zoekt slechts
rust in een bescheiden spiegel
waar zilver schittert door
versleten tijd die hem niet langer
zijn smoelwerk benijdt
het kanteldoel een holle spiegel
vormt hem om reusachtig
in zijn nietig heelal
van lege beelden vol bevingert
hij het glas waar hij braille leest
in het sediment van zijn jeugd
ml
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten