We vierden Tony. Zaterdag in ´t Syndicaat een heerlijke gekke swingende en somtijds ontroerende ervaring.
Tony werd vijftig en in die halve eeuw verzamelde zich een waar circus rondom deze levende mensch; de bruisende, acterende, zingende, schallende, jubelende, inspirerende vrouw.
O we kennen elkaar, u weet van de haver en de gort...we drinken een glaasje, we roken een pijpje en willen dan weleens uitbarsten in enige verzen, waarbij uw cobra het al snel moet afleggen tegen de vocale overmacht, en, minstens zo overdonderend, het spel zoals maar weinigen dat spelen kunnen. Impressie, expressie...extravagance avant la lettre, kortom een vat creativiteit. Steek er een lont in en je hebt voor nog eens vijftig jaar cultuursubsidie veilig gesteld.
Zaterdag was meer dan feest; het was old school happenen. Men had elkander soms 25 jaar niet gezien maar onderbrak gekakel voor Willem van Eekeren; hoe die vanachter zijn piano Bach en Bukowski tot een siamese eenheid kneedt...
We zagen Ton van der Meer met die prachtige grijns in een kop als de bedding van een opgedroogde gletsjer.
Er was Ramon die iedereen verrastte met zijn komst...prachtige liedjes uit een getormenteerd lijf, begeleid door Rob Kwakkelstein (what's in a name) die verdomme ook al een lekker stukkie jazz speelt, we genoten Populos, Monica zong Blue Room met Tony en Tony trad op met haar band Y-not en Jun...Jun's cadeautje voor Tony kwam bij de toegift; hij kroop achter de drums en speelde met de band 'Paranoid'...dat zijn vader op Ozzy lijkt heeft met de keuze van het nummer niets te maken...zeggen ze.
De video met Jun's gastoptreden hieronder in twee delen; halverwege ging de camera over en wilde prinsesje met me spreken...ze vond het niet erg dat ik haar wegdrukte en verder ging met filmen, waar heb je zo'n telefoon anders voor?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten