Vanaf de Houtrustbrug tot en met Medisch Centrum Haaglanden en van Beeklaan, tot Zoutmanstraat was de boel afgezet; zijstraten geblokkeerd, overal ME, helikopters boven de stad, beraad in IJspaleis, bovenin het Torentje brandden alle lichten.
Bij de ingang van galerie Haags zware bewaking; Marcello en Els hadden poortjes laten plaatsen; vrijwillige 'oortjes' die normaal gesproken bij een nu uitgestorven Paard van Troje het ergste tuig buiten de deur houden, moest ik nu toestaan mij op plaatsen te laten betasten waar anders uitsluitend een Ibunda en alleen Ibunda toegang heeft.
Eenmaal binnen bleek de toestand bijzonder ontspannen; Bontebal lag met zijn hoofd in de ruime schoot van moeke Vonk die op haar beurt glunderend om zich heen keek om te controleren of iedereen wel door had dat zij het liefje van de grote voormalige was.
Enig rumoer ontstond nadat Bontebal was aangekondigd maar niet in staat leek zich uit Vonk te bevrijden; Karel Kanits moest er aan te pas komen om de twee uit hun vacuüm los te rukken maar daarna gebeurde er iets waarover in Den Haag nog tijden zal worden nagepraat.
Bontebal kwam met twee gedichten uit het eerste kwartaal van de vorige eeuw waarin hij zijn onvoorwaardelijke vriendschap met cobra bezong. De zaak was muisstil na het eerste gedicht, bij het tweede lieten eerst de dames hun tranen de vrije loop waarna de heren, eenmaal bij het 'zijn onbaatzuchtig lijden heeft mijn pen de vrije loop gegeven' zaten te janken alsof ze collectief waren geïnjecteerd met het sentiment van de hema...zo zwanger van liefde zal een literaire borrel niet vaak meer worden gestookt.
Zojuist, even na negen uur, hebben we gezoend...ok ik moest wel even zijn tong van tussen mijn tanden bijten, maar hé, het bleef een zoen, weliswaar met de smaak van ijzer, maar een zoen niettemin.
verslag met bewegende beelden bij hagazine
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten