Overgenomen van Pomgedichten
We citeren breukers maar even zelf: 'Ik ben een limburgse gluiperd!' - nou dat klopt dan wel. als we het allemaal zo lezen.
http://nederlandsepoezie.eu/?p=2031
Een van zijn voormalige vriendjes schrijft:
In het voorjaar treedt Breukers met stille trom af als frontman van het Utrechts Dichtersgilde (UDG) Hij was begin 2013 tot Gildemeester van die club uitgeroepen, waardoor velen hem zagen als de stadsdichter van de Domstad. Inmiddels is hij niet alleen ex-Gildemeester, maar ook ex-gildelid. Zijn collega's hebben hem op 29 augustus wegens financiële malversaties geroyeerd als lid.
Hij had namelijk een declaratie ingediend voor drukkosten van posters en ansichten die bij de Poëzieweekactie van het UDG uitgedeeld werden. Hij declareerde € 2866,96. 't Gekke is dat de drukker voor de drukkosten € 1566.96 in rekening had gebracht. Breukers had dus de drukkerijfactuur vervalst door deze met € 1300,- te verhogen. Wat niemand zou zijn opgevallen, als hij de drukker betaald zou hebben. Omdat de drukker niet betaald werd, stuurde deze een betalingsherinnering en zo kwam de fraude aan het licht.
Er werd een onderzoek opgestart, door het Utrechts Dichtersgilde, om uit te zoeken of Breukers wellicht nog meer lijken in de Gildekast had verstopt. Breukers zelf duikt onder.
In juni 2014 raak ik zijdelings betrokken bij het UDG-onderzoek. Via een andere, eveneens door Breukers gedupeerde partij, krijg ik informatie binnen over allerhande openstaande rekeningen van Breukers – bij dichters, bij drukkers, bij vormgevers, bij tal van andere bedrijven en bij instanties. Als ik die informatie dubbelcheck, onder andere bij het Utrechts Dichtersgilde, blijkt de beerput aanzienlijk groter dan zowel ik als het UDG bevroedden.
De vervalste declaratie voor de UDG-Poëzieweek 2014-actie leidt naar de UDG-Poëzieweek 2013-actie, naar dit boek: Het Utrechts Dichtersgilde gaat dwars door de stad[xxi]. Dat werd in 2013 in een oplage van 2500 gratis in Utrecht uitgedeeld, dankzij een subsidie van de gemeente Utrecht. De drukkosten bedroegen € 3409,89. Een bedrag dat Breukers inde, nadat hij een declaratie voor de drukkosten had ingeleverd.
De rekening voor die drukkosten heeft hij echter nooit betaald. Vandaar dat de drukker inmiddels
beslag heeft laten leggen op de royalty's die Breukers opbouwt bij Uitgeverij Marmer, voor Breukers lovend ontvangen prozadebuut Een zoon van Limburg.
Deze twee zaken zijn slechts het topje van de ijsberg: Breukers blijkt achtervolgd te worden door een waar leger van deurwaarders en schuldeisers. Dat verklaart – hoogstwaarschijnlijk – waarom hij aan vrijwel niemand (gemeente, Kamer van Koophandel, Belastingdienst, zakelijke relaties, dichters) heeft doorgegeven waar zijn bedrijf sinds 1 juni 2014 gevestigd is.
Intussen blijft hij doorgaan met het belazeren van dichters. In recente Contrabascontracten eist hij € 750,- als voorschot of 'bijdrage in de kosten'. Voor dat geld zou de dichter dan 100 auteurs- of bewijsexemplaren ontvangen. Hij belooft een relatief hoge oplage (à 350 ex.), goede promotie en distributie, en dat het boek bij de bekende internetboekhandels verkrijgbaar zou zijn. Hij incasseert het geld, laat vervolgens een beperkt aantal (100 tot 125) boeken drukken/printen. Dan betaalt hij de drukker niet of slechts deels. Hij doet vrijwel niets aan promotie – en waarom zou hij ook? – het boek is immers niet leverbaar. Distributie? Zijn vorige distributeur weigert nog langer zaken met hem te doen, vanwege openstaande rekeningen. En bovendien: er valt niets te distribueren.
Dat verklaart ook waarom maar een handvol boeken van de in totaal 88 bij Buro ISBN bekende Contrabastitels in de Contrabaswebshop te traceren zijn: uitgeverijdecontrabas. etc etc. Maar zelfs bij dat handjevol boeken is het de vraag óf je ze geleverd krijgt, als je ze bestelt. Uit m'n onderzoek in 2013 bleek dat Breukers toen al simpelweg niet reageerde op bestellingen vanuit de boekhandel en het publiek.
De directe financiële schade is voor het merendeel van de gedupeerde dichters te overzien – maar de reputatie- en carrièreschade die Breukers door het niet nakomen van allerhande afspraken veroorzaakt, is bijzonder ernstig. Om een voorbeeld te noemen: hij paaide in 2012 de debuterende Vlaamse dichter Philip Meersman met de belofte hem een standaardcontract te geven. Met zo'n standaardcontract zou Meersman aanspraak kunnen maken op optredensbemiddeling door SSS en www.auteurslezingen. etc etc. Ook zou dat hem in de gelegenheid stellen aanvragen voor werkbeurzen in te indienen. Breukers gaf hem echter een contract waar de honden geen brood van lusten. Dat én niet voldeed aan de minimumeisen die de literaire instanties verlangen én waar Breukers zichzelf niet aan hield. Tel uit je winst – maar niet heus.
Gezien dit alles vind ik - met vele anderen - dat het gezwendel van Breukers moet stoppen. Hij heeft de afgelopen jaren al te veel mensen, bedrijven en organisaties gedupeerd, binnen en buiten de poëziewereld. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij gaat inzien dat het zo niet langer kan en dat hij professionele hulp zoekt en vindt, op zowel financieel als psychisch vlak.
Helaas wijst niets erop dat hij ook maar enige zelfreflectie heeft. Wat met zich meebrengt dat hij nog wel even door kan blijven gaan met z'n oplichterij – tot andere partijen hem een faillissement opleggen. Dat zoiets uiteindelijk gaat gebeuren is evident. Tot die tijd kan er slechts gewaarschuwd worden, opdat hij niet nog meer schade aanricht.
En dan nog zijn voormalig zakenpartner JAN POLLET:
Het subsidiedossier is voor 70% door mij geschreven. We zouden het samen gaan verdedigen bij het Fonds in augustus 2010. Breukers belde de dag voordien af omdat een oom van zijn vrouw overleden was. Hij wou de afspraak met het Fonds niet verleggen en drong er op aan dat ik alleen zou gaan. Wat ik dan ook maar gedaan heb.
Een maand later kregen we positief nieuws: 18000 euro subsidie. Hoera!
Tot ik in december een essay op deReactor publiceerde…..
Met onmiddellijke ingang zegde Breukers onze samenwerking en daarmee ook de overeengekomen financiële regeling op want die sloeg op het komende subsidiejaar 2011.
Intussen had Breukers al Poëzierapport binnengehaald zonder eens te overleggen met zijn zakenpartner en had hij een gedichtenforum opgezet met twee nieuwe medewerkers.
Deze (kinderachtige) affaire is wat mij betreft definitief afgesloten. Ik wens verder noch met De Contrabas noch met Chrétien Breukers geassocieerd te worden.
Jan Pollet
wij van hier houden het maar in al deze ellende bij de poëzie:
alleen per mud
genadige vrouwe
reikt u mij de aardappeleters eens aan
van de hier te lande als belangwekkend
bekend staande dichter A
en doet u mij meteen ook maar
een van die beroemde mariabeeldjes van de dichter Breukers -
dat hoor je nooit in de betere boekenzaak
de titel 'meest uitverkochte dichter'
zal de uit opperdoezer klei getrokken dichter A
noch dichter Breukers van de heilige land stichting snel treffen
nee wat je hoort als je naar A vraagt of naar B
is het woord straatstenen en het woord prullaria
en heel vaak ook nog een welgemeend gramstorig gerochel
aanzwellend bij het opmaken van de kas na sluitingstijd
©pw
eerder moesten we al hier berichten:
Chrétien Breukers in opspraak - 'geroyeerd als lid van het Utrechts Dichtersgilde wegens het verduisteren van subsidiegeld van de gemeente Utrecht '. Ingmar Heytze en Max Lerou nemen afstand van deze 'limburgse gluiperd'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten