- The cobra will bite only when provoked. His powerful venom is used sparingly, injecting just enough to offer his adversery the illusion that he is fighting for his life-
- Poor starv'ling bard, how small thy gains! How unproportion'd to thy pains! -
wij pakken ADO gewoon een doos uit de schuur we zetten die doos op de tafel in de huiskamer “krijg de kanker in je graf dan zal ik op je spugen” ja onze huiskamer, op onze tafel van de ikea, onze witte tafel, dat zeg ik toch
die doos met margarineplekken “dat een bombardement je reet zal splijten” nee die, met margarineplekken van de blue band, die witte doos uit de schuur
“krijg de kefhik van hier tot groningen” onze schuur ja, in de tuin, die bedoel ik die witte schuur en die witte doos met dat blauwe strikje
het nivo! precies het verschil waarop de inwoners van de haag, stad der steden, hun overwinningsfeestje vieren, zonder wanklank en geweld, en die lage voorhoofden in 020, die hun stad zowat tot de grond toe af fikken wanneer ze wat te vieren denken te hebben.
een dame uit mijn mooie stad leverde een mooie bijdrage voor de onlangs verschenen bundel Poëzie op Pootjes:
070-020
soms is het leven fijn soms doet het leven pijn vandaag is het leven fijn in den haag
3 opmerkingen:
wij pakken ADO gewoon een doos uit de schuur
we zetten die doos op de tafel in de huiskamer
“krijg de kanker in je graf dan zal ik op je spugen”
ja onze huiskamer, op onze tafel
van de ikea, onze witte tafel, dat zeg ik toch
die doos met margarineplekken
“dat een bombardement je reet zal splijten”
nee die, met margarineplekken
van de blue band, die witte doos
uit de schuur
“krijg de kefhik van hier tot groningen”
onze schuur ja, in de tuin, die bedoel ik
die witte schuur en die witte doos
met dat blauwe strikje
pw
de eerste regel nog even goed:
wij pakken ADO gewoon in een doos uit de schuur
het nivo!
precies het verschil waarop de inwoners van de haag, stad der steden, hun overwinningsfeestje vieren, zonder wanklank en geweld, en die lage voorhoofden in 020, die hun stad zowat tot de grond toe af fikken wanneer ze wat te vieren denken te hebben.
een dame uit mijn mooie stad leverde een mooie bijdrage voor de onlangs verschenen bundel Poëzie op Pootjes:
070-020
soms is het leven fijn
soms doet het leven pijn
vandaag is het leven fijn
in den haag
(20 maart 2011)
Ellis Postma
Een reactie posten