- Poor starv'ling bard, how small thy gains!
How unproportion'd to thy pains! -

vrijdag 17 september 2010

cda-leden tegen coalitie met pvv: 'wij staan voor onze grondrechten'

Het doet nog steeds pijn

Op 18 augustus was ik onderdeel van een delegatie die het manifest Wij staan voor onze grondrechten aanbood aan partijvoorzitter Bleeker. Bij het gesprek deed ik – dat was spontaan en kwam diep uit mijn hart – ‘het doet pijn’. Het deed en doet pijn mijn partij in gesprek is met iemand die bepaalde groepen in de samenleving wil uitsluiten en hun grondrechten bedreigd. Bijna een maand later is de pijn er nog maar veel heftiger dan toen.

Was het toen nog een spontane uiting van emotie, steeds duidelijker wordt me dat het CDA niet meer het CDA is waarvoor ik destijds heb gekozen: een partij met duidelijke normen waarden, de gelijke behandeling van alle Nederlanders niet in de laatste plaats.

Lees het verkiezingsprogramma van de PVV nog maar eens een keer. Vele elementen zijn in strijd met de normen en waarden van het CDA. Na de rubriek “kiezen voor veiligheid” volgt “kiezen voor islambestrijding en tegen de massa-immigratie”. Daarin valt te laten dat de islam ‘vooral een politieke ideologie is’ en dus ‘op geen enkele manier aanspraak kan maken op de voorrechten van een godsdienst’. Daarna volgen “oplossingen” als ‘verbied de koran’, ‘geen moskee er meer bij’, ‘alle islamitische scholen dicht’, ‘geen subsidies voor islamitische media’, ‘hoofddoekjes belasten en een verbod in gesubsidieerde instellingen’, ‘de stekker uit de Commissie Gelijke Behandeling’.

Niet alleen zijn dergelijke voorstellen kwetsend Nederlandse moslims. Dit zijn voorstellen die in een democratische samenleving werkelijk ondenkbaar zijn, maar slechts voor te stellen zijn in een dictatoriaal regime. Hoe kan het dat mijn CDA bereid is om met die partij een regeringssamenwerking aan te gaan en te spreken over verwerpelijke voorstellen? Hoe is dat te verkopen als politieke vertegenwoordiger van het CDA?

In de afgelopen weken is de pijn alleen maar erger geworden. Prominenten die hun bedenkingen uiten worden belachelijk gemaakt. Tweede-Kamerleden die ernstige moeite hebben met de samenwerking met de PVV, worden weggepest dan wel onder druk gezet om de lijn van het hoofdbestuur te volgen. Dit is toch het CDA niet meer het CDA waarvoor ik destijds heb gekozen: een partij met duidelijke normen waarden, de gelijke behandeling van alle Nederlanders niet in de laatste plaats.

Dan blijkt de CDA-fractie zelfs naar standpunten van Wilders begint te neigen. Coskun Cörüz, moslim van Turkse afkomst en eerder lid van de Commissie Gelijke Behandeling, stelde op 7 september in de Tweede Kamer dat ‘kansarme Antilliaanse jongeren terug gestuurd moeten worden naar de Antillen’. Ik zou bijna vragen: ‘Hoezo? Het zijn toch geen moslims’

Ook mijn CDA blijkt aan verWildering onderhevig. En ja, het doet nog steeds pijn.

Ali Özyürek, raadslid voor het CDA in Arnhem

Geen opmerkingen: