Nee, er zou niet gebattled...drie rondes van 4 minuten, nee twee van 3 één van vier, of toch maar twee van drie en een finale van vier.
Het was niet helemaal duidelijk, maar er zou niet gebattled worden.
De onvermijdelijke finale tussen Pom Wolff en Cobra werd natuurlijk toch aangekondigd als een battle...om en om een gedicht waarmee de heren elkaar het podium zouden moeten afblazen.
Dan is er Cobra die de microfoon overneemt van jurylid Alexis de Roode en nog eens duidelijk maakt dat hij het wel tegen de hele zaal op zal nemen, want een battle, nee, dat was niet afgesproken.
Pom Wolff inmiddels op de planken...zonder waarschuwing frontaal in de aanval. Koortsachtig rommelde ik in allerlei laatjes; er moest toch nog ergens een repliek liggen verdomme. Net op tijd vond ik iets, waarna de woorden als vanzelf bleven opborrelen en kreeg Hengelo waar het zo massaal voor was uitgelopen...een zinderende battle tussen Pom Wolff en Cobra.
Het dubbeltje dat Alexis uit de voering van zijn versleten jas had opgediept bleef heel lang op zijn kant staan, tot het dan toch in het voordeel van Cobra omviel.
Met dank aan Pom die mij dwong de poëzie vanuit mijn tenen omhoog te halen kon ik eindelijk als een Joop Zoetemelk het juk van de eeuwige tweede van mij afwerpen.
12 december 2008...Tivoli Utrecht...het Nationaal Kampioenschap.
Cobra is er bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten