Zelden was ik dichter bij een schrijver die ik nimmer had ontmoet als de nacht die ik volkomen onvrijwillig doorbracht op het rijswijkse kittenburo.
Het was me gelukt Berckmans' -Na het baden bij Baxter en de ontluizing bij Miss Grace- mee naar binnen te smokkelen...de laatste zinnen uit het boek ken ik uit mijn hoofd; zoals ik mij die nacht weggestopt wist in de grauwzone, zo passen deze regels bij het afscheid van de burgemeester van Butebeton:
De laatste geschifte loopt over het gazon van Butebeton. De wekker loopt af, de zon ontploft.
De plaat van Pink Floyd blijft hangen.
Misschien is de injectienaald kapot en misschien is er misschien zelfs geen kook meer in Butebeton, niets meer te vreten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten