stille omgang in mokum allef
hier verpats ik laatste adem en braak
tussen het amechtig sterven door gerust
het roomse brood dat ik nimmer heb gelust
weet dat ik zo het simpel volk vermaak
het zoekt zijn heil telkens bij de grootste draak
dwars door verval en vuur reeds lang geblust
en het slaat aan op elk geboden fust
hun bier dat weet eenieder kent kraak noch smaak
tegen beter weten in marcheren
men stopt eerder nog de schoenen vol met lood
en accepteert het water uit de sloot
ik trek een stalen smoel en consumeer
toon mij ingeburgerd als een echte heer
en val dan pas onopvallend neer - morsdood
ml
26 03 2017
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten