protocol van de pletterij

het monster kantelt en blijft steken
in een hoek van vijfenveertig
dichterbij het ijzingwekkend

mijn hoofd een spons
neemt even makkelijk
als het weer loslaat

echt – hier spreekt de machinst –
geloof me op mijn woord
je hebt meer dan je denkt

zo masseert ze een weg door jouw
naïeve brein de plaat voor je kop
kent geen alarmknop

blijft u even zo staan – alweer
de machinist – laat u maar los
het monster kantelt negentig

ervaring telt hier niet de luren
leiden je om de tuin
van je verbeelding

voor twee stalen platen de illusionist
wist insidieus elke herinnering
aan de man een verleden

ml
18 10 2015