Nogal wat mensen verkeken zich op het Levend Kunstwerk en konden de diepere bedoeling van Fabiola niet doorzien. Daarom heeft hij kort voor zijn overlijden vanaf zijn ziekbed in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis te Amsterdam, zijn bedoelingen nog eens goed -- en indrukwekkend - duidelijk gemaakt in een door de camera opgenomen 40 minuten durend interview met Menne Vellinga.
Over zijn uiterlijke verschijning en over de bedoelingen en beweegredenen daarvan,zegt hij in het interview: 'Ik heb er altijd tegen gestreden om een schaap in de kudde te zijn - een mens in de massa. Door mijn uiterlijk wil ik mijn eigen, persoonlijke vrijheid laten zien. Daar heb ik altijd voor gestreden. Maar ik wil aan niemand mijn persoonlijke vrijheid opdringen. Ik zal een hond nooit een strikje om zijn hals doen, omdat ik niet weet of hij dat wel leuk vindt. Er zijn mensen die denken dat ik alleen maar wil opvallen. Niet dat ik iets tegen opvallen heb. Maar door mijn uiterlijk wil in mijn persoonlijke vrijheid laten zien.
Een vrijheid die alle mensen moeten kunnen genieten.'
maandag 28 januari 2013
zondag 27 januari 2013
FABIOLA IS DOOD
In Amsterdam is vannacht het 'levende kunstwerk' Fabiola overleden. Hij was 66 jaar. Fabiola was al een tijd ernstig ziek; hij had kanker.
Fabiola was de artiestennaam van Peter Alexander van Linden. Hij groeide op in Duitsland en België en trok in de jaren zestig naar Amsterdam, waar hij zich aansloot bij de homobeweging.
Fabiola ging extravagante vrouwenkleren dragen, zoals felgekleurde jurken, uitbundige hoeden en schoenen met naaldhakken. Ook droeg hij zware make-up en kralenkettingen.
Koningin
Hij nam naar de Belgische koningin de artiestennaam Fabiola aan toen iemand hem zei dat hij erbij liep als een koningin. In de jaren zeventig ging Fabiola optreden als body-artkunstenaar. Toen hij in het Stedelijk Museum drie maanden op een sokkel stond, werd hij uitgeroepen tot "levend kunstwerk".
Als levend kunstwerk deed Fabiola tot het laatst mee aan homomanifestaties, zoals de Roze Zaterdag en de Gay Pride. Vorig jaar werd bekend dat hij kanker had. Op 22 december hield hij in vol ornaat een afscheidstoespraak in Amsterdam. Hij eindigde met de woorden: "Leve de vrijheid voor iedereen".
bron: NOS
Fabiola's afscheidstoespraak, die hij op 22 december in de Blije Buren in vol ornaat voordroeg:
'Gegroet en bonsoir,
Uit het dagboek van Cinderella, met de ditjes en de datjes uit la vie si belle et jolie.
Ach, zei Cinderella, misschien één van mijn bijna laatste toespraken want ik ben zwaar ziek geworden en vermagerd en vaak erg moe.
Maar ja, zo is het leven, het gaat goed of niet goed.
In de zomer beter met vitamine D en in de winter wat minder: de mensen hebben te weinig licht en worden depressief.
“Mes amis, mais si” zei Sidonia, “vertel eens wat uit je eigen leven Cinderella, in vogelvlucht door je leven tot nu toe.”
“Ach so, ich bin in Deutschland geboren door een Duitse moeder en een Belgische vader, die ging (en moest misschien verplicht) werken in Duitsland en leerde daar mijn moeder kennen. In Bayern, waar ook de Paus, die zeer conservatieve man, vandaan komt. Ik als klein Tiroler jongentje zat nog bij een tante in het mooie gebergte van Bayern waar niet ver vandaan der Sonnenkönig Ludwig de Tweede twee droomkastelen had die nu veel toeristen trekken. Met vader en moeder daarna naar het lelijke industriële dorp of gemeente in Wittebroek, niet ver van Antwerpen en Brussel.
Ik had veel heimwee naar Bayern en kon niet aarden in Wittebroek bij Antwerpen. Ik wou terug naar de bossen. In België in Antwerpen gewoond en dan in Brussel en in Leuven, en met vader en moeder later bij Luik (dat was een beetje leuker). Want Visé bij Maastricht is mooier met natuur dan Wittebroek bij Antwerpen. Door een platonische vriend later meegenomen naar Holland. Daar gaan werken in een verpleeghuis in Naaldwijk met werken en opleiding samen.
En dan ging het blauw van de hemel open en was ik in Amsterdam. Als verlegen conservatiefje, plichtbewust braaf de open wereld in in Amsterdam. Ik wist niet eens wat kraken was” zei Cinderella tegen Sidonia “En mijn platonische vriend uit Leuven ging toen terug naar België en ik bleef hier. Een wereld ging open.
Ik kwam in een kraakgroep. We gingen aktiekraken: het eerste pand, met een houten balk recht de voordeur in van Krasnapolsky, dat een pand leeg had staan. Dan de kraak van Herengracht 14. Tussendoor nog een pand op de Brouwersgracht, de Grote Keyzer, Wijers, NRC gebouw, Tetterode en de Uilenburg. Maar ja de krakers allemaal in het zwart zaten niet zo te wachten op gay kleur dus toen kwam ik de Rooie Flikkers tegen, zoals je de Rooie Vrouwen hebt. Mannen die mannen willen blijven en flikkers die geen travestiet willen zijn. Dus gewone schoenen, geen pruik of make-up willen maar mannen blijven die een jurk durven dragen. Weer later kwam ik body-art-artiesten tegen die in de BKR zaten. Ik als Belg kwam er niet in, maar kreeg wel subsidie en ging naar Amerika. Begonnen als Levend Kunstwerk in het Stedelijk, drie maanden op een sokkel tentoongesteld. Ik kwam bij Sonja Barend op televisie en heel het land wist dat er een Levend Kunstwerk was geboren in het Stedelijk.
Later mijn eigen beweging geworden, als aktievoerder voor de Gezonde Tomaat, de Republiek, de milieubeweging, als Greenpeace-vrijwilliger. Ook voor de mensenrechten, schone lucht in Amsterdam, voor de uitgeprocedeerde asielzoekers, bij het Stoelenproject, buddy voor zieke mensen zoals ik er nu ook één ben, en honderd andere dingen.
Ik zeg: bezig blijven, iedereen kan wat en is wat. Een lach, een vriendelijk woord... je kan zoveel betekenen voor een medemens. Dus ik besluit met te zeggen:
Leve de vrijheid voor iedereen en dank voor het luisteren.”'
Fabiola
Gesprekje met Fabiola op AT5:
donderdag 17 januari 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)