- Poor starv'ling bard, how small thy gains!
How unproportion'd to thy pains! -

maandag 31 januari 2011

cobra's ragnarok vertaald in het farsi - vandaag voor zahra bahrami

Het was in de dagen van de grote anti Wilders demonstraties dat ik de dichter/schrijver GilAvaei leerde kennen. GilAvaei is een pseudoniem van Reza Shafaei.
Behalve schrijver en dichter is hij mensenrechten activist, lid van de Iraanse schrijvers associatie in ballingschap(I.W.A.E.), Iraanse PEN in ballingschap en PEN Nederland.
Hij is geboren nabij de stad Lahijan in Noord Iran.
Zijn literaire debuut was in 1979; begon zijn offensieve politiek activisme met de Siahkal beweging. Na de revolutie van 1979 bestendigde hij zijn politieke en literaire betrokkenheid in culturele en politieke gemeenschappen en verenigingen.

Onder druk van de terreur van het regime voelde GilAvaei zich in 1991genoodzaakt Iran te verlaten.
Sindsdien leeft en werkt hij in Nederland. Zijn oeuvre bestaat uit zo'n 27 bundels van gedichten en verhalen in zowel het Farsi als Gileki.
Daarnaast publiceerde hij talloze politieke, sociale en literaire essays.

Bij onze ontmoeting op het Plein in september vorig jaar vroeg GilZAvaei of hij mijn gedicht 'ragnarok' mocht vertalen en publiceren in het Farsi.
De eer was natuurlijk geheel aan mij; bijna verlegen stemde ik toe.
En hoewel toen rechtstreeks gericht aan de aanhang van Wilders, is het gedicht, de ragnarok, of Götterdämmerung zo u wilt, natuurlijk van alle tijden en universeel. Wie de schoen past...



شعری از ماکس لِرو، شاعر هلندی
Max Lerou
برگردان: گیل آوایی

این شعر از ماکس لِرو است که در گردهمایی اعتراضی 11سپتامبر2010علیه حزب راست خیرت ویلدرز ، در شهر لاهه برای حاضران توسط شاعر خوانده شد.

برگردان از هلندی به فارسی: گیل آوایی

دیوخنس1 ، بعنوان شاعر میهن، به رای دهندگان خیرت ویلدرز2 چه بگوید!
آیا من
خونم چنان بجوش آمده که چشم بر گذشت ببندم
یا باید صبر پیشه کنم تا میخ پرچمشان در نقطه ی جوش من فرو رود
پیش از اینکه به شما بگویم
در اینجا می گویم
اما شما اقایان
ژل موهایتان را دوست ندارم
به حرفهای پوچ در دهانتان و پیراهنهای اتو کشیده رها شده
که در زندگی هیچ اند، باید احترام بگذارم
و از همه ی ارزشهایی که بسختی بدست آمده است، چشم بپوشم!

و پس شما خانمهای عزیر
مردانتان که شما را زنیکه می نامند
بچه مدرسه ای هایی را مانندند که آنچه نیستند می نمایانند.
شماهاییکه خودخواسته احساساتی می شوید با مژه های چشم بزی
با هوش خود درآوردی تان
هوا را به هوا گره می زنید

و حتی در هوایی چنین دلپذیر
دماغتان را بالا می کشید
چونان اربابچه ای که در تله افتاده باشد
باری عروسکهای رنگی من
شبها ادامه دارند
و ثانیه ها لیز می خورند
همراه با ماه که زمان را به جلو می راند
بی آنکه حس شود حرکت می کنند مثل آبی که در شن فرو می رود
این واژه ها برایتان خوشایندند یا ترجیح می دهید چنین بشنوید خونی که لخته شده است و جاری نمی شود؟

به همه شما می گویم
این زندگی ای که شما اکنون دارید، زندگی انسانی نیست
جان شما، جان یک انسان نیست
شما در سایه درختی که خودتان نمی دانید چیست،
و تنها حدس می زنید،
و آن نیز از آگاهی تان نیست
زندگی ای بنا نهاده اید که از همان ریشه می گیرید و گذرانی از آن می سازید
و اما
جهان؟
جهان می نگرد زیرپای بیمار و آلوده تان را که تکه تکه خالی می شود
راه به کجا می برید؟
راه به کجا می برید؟
1 Diogenes

2 Geert Wilders رهبر حزب برای آزادی هلند


ragnarok - of wat diogenes als dichter des vaderlands zou zeggen tegen de aanhang van geert wilders

ben ik stoer genoeg nu het bloed mijn ogen zonder
mededogen breekt of moet ik wachten tot de kolere
haar vlag plant op mijn kookpunt voordat ik u vertel
zeg ik hier dan eerst maar tot de heren
dat de gel in uw haar mij niet bevalt

maar dat het stijfsel in die net te strak
gestreken smoelen en het gesteven hemd
zo quasi losjes niets om het lijf
mij doen overlopen van respect
voor zuur verdiende centiemen

dan u lieve dames – door jullie kerels ook wel
wijven genoemd – vergeet de lomschoolvermomming
u die zich zo gaarne laat beroeren door de wimpers
van het geitenoog en exquis talent met afgekloven
woorden lucht te binden aan lucht

en het was nog wel zulk zacht weer snottert u
en voelt zich geringeloord in valkuil muil
waar kniezelstenen tederheid vergruizen
ja mijn verfpoppetjes de avonden razen voort
seconden glijden mee de maan die de tijd duwt om
dan geruisloos te vertrekken als water in zand

bevallen deze woorden beter of
hoort u toch liever van het bloed
dat stolt waar het niet kan gaan

tot u allen zeg ik nu dit leven is geen leven
uw vlees geen mensenvlees en toch
u maakt een leven als mens van vlees en bloed
in dit schaduwrijk waar u zich een twijg weet met hooguit een vermoeden van de boom waaruit u spruit

en de wereld
de wereld ziet het voetstuk stuk gaan
onder uw voeten teenrot en schimmel
woekeren het blok aan uw been
waarheen waarheen

©ml

Geen opmerkingen: