herinnering aan een cultuurzigeuner
denkend aan pulchri
zie ik frans licht gebogen
traag door schuifglas langs
mesdag gaan,
sleutels ontsluiten
ijle catacomben
en hoge zalen
die vol daglicht staan;
en in de schitterende
ruimte beklonken
de schilderijen
verspreid door het huis,
canapés, ezels,
verstilde modellen,
tubes en doeken
in oneindig geruis.
de stier staat er hoog
en ijvert met de wijnstok
in roestig promillage (ars longa vita brevis)
zoals 't behoort,
en niet langer in dit pand
wordt de stem van d'akketant
met de bloedrode cijfers
gevreesd en gehoord.
max lerou
20 12 2019
woensdag 25 december 2019
Abonneren op:
Posts (Atom)