NU BIJ COBRA - FESTINA MAART 2008 - DB'S UTRECHT - WEEK VAN DE POËZIE - DE VIDEO'S

DB'S UTRECHT - 5 APRIL 2008

FESTINA LENTE - 18 MAART 2008

POETRY SLAM DICHTER BIJ DE BAR - DELFT - DE UITSLAG - HOE MOOI EEN STOFZUIGERBUIS KAN GLIMMEN

Zes dichters waren er: Margriet Wagner, Jaap Montagne, Alex Franken, Reinier de Rooie, Bauke Steenhuisen en cobra.
Jury winnaar: Bauke
Publiek winnaar: cobra

In een aantal opzichten deed de avond me denken aan Festina...een sfeervol eetcafé, eigenaren en kokkie minnen de poëzie en dat straalt af op hun klanten.
Geen microfoon, geen probleem...er werd geluisterd, er werd gewaardeerd.

En cobra deed weer een nieuwe ontdekking... Bauke Steenhuisen dames en heren; onthoudt die naam.
Bauke studeert in Delft; Bauke kijkt scherp om zich heen, soms verwonderd, dan ontroerd...humor sleurt hij uit de meest onverwachte hoeken en gaten van de stad.

Ik houd het kort; laat liever de dichter aan het woord.
Leest u even mee met Bauke...

De stofzuigerbuis

Als ik thuis aan het eind van een dag bovenaan het trappenhuis geklommen ben glimmen mijn ogen dagelijks op van een verglijdende glans in het donker alsof een oog van een dier onder de kapstok mij heeft opgewacht.
Daar glanst een stofzuigerbuis door de nacht, mij toevertrouwend dat er dingen zijn die net als mensen bovenaan het trappenhuis te glimmen staan.

© Bauke Steenhuisen
uit: Metaflora
isbn 978-90-8570-236-8

Poetry Slam #3 op maandag 14 april in café de pelicaan - delft

A.s. maandag, 14 april 2008, is het alweer tijd voor de derde Slam in de Dichterbijdebar Poetry Slam serie.

Vanaf 20.30 uur gaat het los in Cafe de Pelicaan...

Komt dat zien, komt dat horen, komt dat voelen!

Naast een vakjury zal tevens het publiek bepalen wie er uiteindelijk
doorgaat voor het grote festival Dichter bij de Bar in de Herfst
Een zestal dichters zal strijden met woord & gebaar.

Entree is gratis

Café de Pelicaan
Verwersdijk 47
Delft

WEEK VAN DE POËZIE - DE ROOIE CENT - EEN VERSLAG VAN MIKE - DE MAN DIE HET MOGELIJK MAAKT

Mike Platenkamp is de man lieve vrienden en vriendinnen - de man die mogelijk maakt wat velen al langer voor niet te doen niet eens meer proberen.
Kom er maar eens om, een kroeg vol tijgers en poezen, een kroeg waar de dorstige mens op zaterdagavond aanschuift om de voorbije werkweek in promillen te verzuipen, waar dan, dwars tegen de dranklucht in, toch maar mooi poëzie wordt binnengesmokkeld - poëzie die nog haast door iedereen wordt gehoord en gesmaakt.

Mike Platenkamp mensen, Mike is zo'n mens die schijt aan de conventies, schijt aan het wankel evenwicht tussen blijven staan en omvallen, schijt ook aan de centiemen die het moet gaan kosten, een programma neerzet waar tot in lengte van dagen over wordt nagepraat...lees zijn verslag en ruk u daarna de haren uit het hoofd dat u er niet bij was.


Er is een plaats voor poëten, 13 april 2008
Wij sluiten het weekje van de poezie, in Amersfoort begint de rest van uw leven.
Ik was, hallo allemaal, door de nasleep van mijn eerdere volkswagen-stopt-ook-wel-eens-vooral-als-het-belangrijk wordt avontuur, Met een geleende wagen op pad. Ik repte me net voor de klok van acht, moest eerste nog even solliciteren in een kunstgalerie, met een berlingo volgeladen met stalen man en poezieplaats borden en mijn liefde naar Amersfoort. De Rooie Cent, eerst wat geschiedenis, heeft een geschiedenis in mijn geschiedenis. Ik woonde daar achter het spoor, waar vroeger nog een leuk spoorwegovergangetje was, en waar de eerste en de laatste bieren werden genuttigd in dat cafe. Toen ook al een zeer creatieve plek. de heren die dat toen deden, te weten renee, rood haar, enorme staart, en alfred, een andreasje volenwijder achtige mooie vent. Lief, en lekker creatief tweetal. De bodem is daar gewoon schoon ofzo, er groeien daar mooie dingen.

Nog iets dat je moet weten, mijn maatje de barman, Martijn, heeft er zo'n hart voor joh. En de gek aan zijn zijde als het gaat om risico's nemen. Een kroeg overnemen in dit tijdperk? No fucking thanks. Maar hij wel, 2 jaar geloof ik, draait ie al, pin me daar niet op vast hoor. Maar wel op die toko, pin me daar op vast. Een paar keer graag. Met een bierje als ik bij mijn moeder mag slapen, maar die had belangrijkere gasten nu, dus ik dronk niet, ten einde thuis te geraken met alles, en zal me daardoor nog beter kunnen verdiepen in de materie zoals die er nou eenmaal is. Wat is er? Er is bewijs dat er gedicht en gezongen, gespeeld en vermaakt is. Op video, maar dat laat op zich wachten, en op foto's, die zijn al hier. en iedereen was er, zelfs meer dan iedereen, ik kreek nog een hapje roop en pan mee, en een reisschrijver uit tilburg. En Gerben, lieve jongen. En het program dat ik nu in retrospectief voor u zal afwerken.

Te beginnen met Alex Franken moest de spits afbijten. Moest? Nou ja, iemand moet beginnen. De overwegingen daargelaten, dat zijn er te veel, kan ik u vertellen dat ik dat moeilijk vind. Hallo Alex, meteen beginnen graag. Das niet zo leuk he. Alex warmde op, gaf een blues af, een gedicht een lied over liefde en een warm applaus volgde. De stemming begon er in te komen en Alex is een podium mens dat wel een haardvuur aan het branden krijgt. Dank je Lex, je was zo welkom en bleef gezellig hangen tot de trein je dwong. Ik kondigde aan, en af, en ver van alles voelde het aan als een kroeg waar poëzie ineens en voetje aan de koude grond kreeg. Waar mensen dachten, hee, leuk, dat kan dus ook hier. We gingen er met zijn allen voor. Een onbesproken collectief nam zijn tijd met vreugde op aan de balie van de Rooie Cent. Geen wedstrijd, geen hoon, geen kleintjes. Wat een gezelschap. Luk paard uit voorbij Brussel deelde lief en leed met ons. Ja er stonden mensen verbaast te kijken en Luk is niet voor alle oren, maar luister tussen de lif laf en lach minder, vinden we daar, ja! We vinden iets. We vinden ECHT, erg veel ECHT, geen smuk maar ECHT

Luk Paard is ECHT. Ik ben trots op mijn besluit hem hierheen te vragen en slaap je nog Luk? Bij mijn moeke? Of droom je onderweg? Thuis nog? Leuk was het. Paard reageerde al weer, was zo blij met mijn ouderlijk paar en hun gastvrijheid. DAT heb ik dan wel van mijn moeder. Dan weer in he huis, mejuffrouw

Bo Terry, wat een lieflijk gezang, ze kan je op plekken beroeren waarvan je niet eens wist dat je ze bezat.Terwijl ik me niet bezat gaan langzaam de geluiden van de genen die zich wel bezatten een streepje omhoog ten ongunste van het geluid van de cent dat een streepje omlaag ging. Jammer maar nodig, de vergunning wil ook wat. hij mag een paar keer per jaar echt stuiteren, verder allemaal op niveau unplugged. Waarom dat in festina wel werkt? Omdat dat een slam is en een geschiedenis heeft.

Alleen Roop riep toen in festina. VANAVOND riep hij samen met Pandoora om hulp. Van ons, van publiek, van een ieder die het aanpakken wilde. Dat blaadje met die tekst, dat werkt dus wel, die we mee moesten doen. zeer wektuigelijk en een beetje, voor mijn onervaren oren, een bruiloftachtig "stukje". De inhoud, shit, ik heb het toch ergens nog dat papiertje van roop..hier heb ik het, oh nee dat is de flyer die me er aan helpt herinneren dat ze helemaal niet op de programmering stonden. Ik laat het hierbij. was het nou leuk? Ja wel leuk.

Trio Drie Eilanden is mijn trotse ontdekking van de eeuw, tot nu toe. Lieve jongens, stuk voor stuk, en zo begaafd dat je het al ziet voor er een noot gespeeld is. Hoe dat kan? Nou, gewoon. Ze stralen uit dat een hoger plan ze daar aan het werk heeft gezet. Dat ze de prachtigste gedichten van Marsman, Vestdijk, Slauerhoff en Lucebert, onder andere hoor, tot de geweldigste muziekale belevenissen weten te smeden met een onverstoorbaarheid waar je warm van wordt. Zich niet laten kisten door tegengeluiden, dat kan niet iedereen. En overbrengen he. Mooi man, check die shit.

Pom vroeg hen, Pom Wolff bedoel ik, of ze nog even wilde helpen met een gedicht. Enge geluiden en blauw BLAUW, oh zo mooi. Ze moeten samen een huis huren, en als de goden hen gunstig gezind zouden zijn, dan alles doen. Echt alles, samen alles. Ze stonden daar alsof ze dat moesten. ZIJ STONDEN DAAR, paarlen voor de zwijnen maar was de naam gaan echoden in de cent. Trio Drie Eilanden. Google dat als je er niet was. En Pom mocht daarna zijn gift doen. Zijn gulle handen strooiden parels zo groot en als bellen en we snoven ze. Ze hadden verschillende vormen. Wat is hij een toch goede performer, en wat weet hij een berijk te creëren. Knap hoor, en dan de lopende slam die je zoekt maar niet vindt op je dooie akkertje. Dan moet je graven, tot waar aarde die zo vruchtbaar is dat de poms weer voeding betrekken kunnen voor het rode tapijt bereikt is. Ik ben erg onder zijn indruk als dichter, performer en persoon. Voor deze prachtige optredens wil ik echt zo graag een sponsor vinden die de programmering gewoon lapt. In ieder geval een normaal bedrag voor zo iets groots. Ik vind het niet te geloven, de meeste van deze mensen hebben niet eens een declaratie gedaan, van laat maar hangen weetje, ik moest toch hier zijn tot wij investeren in de poëzie. Ge wel dig. Ik heb eigenlijk niet eens zoveel gedaan. Toen Pom klaar was en zijn applaus at nam Gijs over.

Gijs ter Haar is een pur sang performer en een dichter van formaat. Hij wil graag ruimte, en die neemt hij, hij is echt heel goed in zijn werk. Ik ben op zijn gedichten, ik zei het al eerder, verliefd. Hij brengt met gevarieerde poezie en slam een mooi nummer. De meeste mensen waren geboeid maar Gijs focuste, tja dat kan gebeuren blijkbaar, op een ander deel van de kamer waar iemand luidruchtig was. Op zich terrecht, maar zonder resultaat, anders dan dat Gijs er de brui aan gaf in zijn laatste gedicht. Jammer, verder niets. Maar de indruk dat ik nog iets zou doen waar men wel stil voor zou zijn had ik niet.

Ik deed een aantal gedichten en hoe dat ging kan ik niet reproduceren want Bjorn van Rozentikt al voor me uit. De volgende zin zou hij geschreven kunnen hebben. Ik drink dat uit jouw wijn maar jaren worden mij. Dat heeft hij niet geschreven maar het geeft aan dat de man mij inspireert tot het schrijven van die zo'n zin. Of had u liever een zin die wel door Bjorn van Rozen geschreven is? Geen werk, geen klok, geen dood, geen tijd logeert hier, maar wij wel. zo? nog een? Geen status angst, geen verraad logeert hier, maar wij wel. Ik heb Bjorn tijdens het bier aangekeken. Ik zag dat wat hij op het podium wil zeggen in zijn ogen. Zijn CD; wegen van vrijheid, is mijn lievelings cdtje al een tijdje. Je kan hem voor een joet kopen bij de man himself, zijn naam .nl en snel zijn want er schenen al grijzen jassen om hem heen te cirkelen die hem willen exploiteren tot hij na er 10 jaar zo ziek van is en facedown in zijn pool aangetroffen wordt. Net als eh..andere grote artiesten.

Ibunda, die knalt er even een stapel semigeil tot overhit en vooral ook voor ons, de anderen, rake shizzle doorheen. Ik kende haar alleen online, en ze is zo als ze overkomt, online, ook echt. Understatement onwijkende opmerkingen aan haar adres. Ik zeg, de dichteres sprak en dat was duidelijke taal, dank u. Dank u. De zak van Max mensen, die wordt geleegd op een altaar met goede belichting en blijkt een schat aan vondsten te herbergen. Hij is zo'n taaie tofferik die ook al zo kan knallen. We voerden dat wel op, zo de avond door. Ik en mijn mooie gasten. Trots.

Max Lerou kan zich in alle gaten dringen, in de cent, maar ook laatst in DB's. Op een podium met belichting, of zoals nu, in een hoekje met een mic in de hand. HIJ IS DE GENE WAAR MEN HET LANGST OVER NA SPREEKT. Omdat je gewoon niet verwacht. Wat maar weer blijkt dat onze dekking stinkt. Als max je kan raken met een hand op de rug. WAVERVEEN, ik verhuis daar heen. Kan ik de eerste liefde van Max opzoeken, dat moet ze nog weten. Lerou? Max? 14 jaar, leren jekkie, zwaar sjekkie? Oh ja, die keek me nog zo lief aan door opening van de zich met een sisgeluid sluitende deuren. nooit meer wat van gehoord. Ik ken hem persoonlijk, zal ik dan zeggen. En dan zal ik haar zien, en daardoor hem, en zijn oorsprong. O man wat een maximale moment opname van de avond. Van de coma van Nathalie Holleweg via een ochtend orgasme waar bij een heil hitler klinkt tot een de dood die er op uit gaat om vrienden te maken. Voor het leven. Maxim rules. Minimum security.

Stapschrijver chris was er ook. Die heb ik een gedicht laten doen, hij was er laatst ook al. Het was een ingewikkelde opsomming van varia met een overtuiging en duidelijk aangedaan door de plotselinge kans die ik hem gaf. Hij staat niet op de flyer. Maar wel op je geheugen. Als je er bij was. Grappige lieve ietwat vreemde maar zeker gedreven man. No sleep til burg. Gerben geeft weg.

Een mooie set van Gerben de Ruiter. die groeit ook per keer. Of fluctueert in stylevorm en diepte. Niet qua inhoud, die zit wel snor, maar soms sympathiek en innemend en soms een prekerige toon. Maar hij is een ding, ja daar heb je mij weer, hij is ook weer zo ECHT als de tering. Ik mag hem graag, hij heeft nog hand en spandiensten verricht ook. Waarvoor mijn dank. een mooie aankondiging deed hij voor mij. Niemand minder dan Mike Platenkamp.. grappige he. Iemand nog vrienden?

De avond werd afgesloten door een trotse en goed gemutste Scarbelly alias de man van de drankenkast alias de olijke uitbater van de cent en in het dagelijk leven ook wel bekend onderde naam Martijn. Mooie toko heb je toch man. Wanner doen we het weer? Kus op je setje. Je zong zo mooi, ik wist niet eens dat je zo mooi kon zingen. Je teksten waren zo goed ik wist niet eens dat je schrijven kon. 2 Nederlandse, mooie, en toen bij gebrek aan meer, Engelse, iets anders maar niet minder mooi. Bedankt voor alles lieve jongen. Nagepraat werd er onder het genot van rus en reinheid. Ik droeg Stalen man naar de berlingo en bord en doek en liefde en voelde me voldaan. Het was geweldig, bedankt allemaal lieve mensen. Goede mannen en vrouwen. zo. Nu nog even een verslag schrijven, en vast foto's.

©Mike Platenkamp

13 april 2008
poëzieplaats

een schilderachtig tafereel

in de gracht langs het wijk
een afgedreven kind
uit de kop van een oude meester

hij herkent het plastic
van de jaren vijftig
schuin gehouden
piept het nog
mama mama mama

©obra
2008

leve reve

uit cobra's mond

reve liet het leven even na
zonsondergang - de stralendste
straal - verlichtte zijn scheepje
tot aan de rand van dit
verdomde takkeland


uit mulisch' kont

reve stierf even na zonsondergang
de laatste stralen van het licht
droegen het goede nieuws
van de lage streken
naar de dageraad
in takkietakkieland


©obra
8 april 2006

ADRIAAN BONTEBAL OPNIEUW IN DE FOUT - UIT NU DREIGENDE TAAL RICHTING IBUNDA

Links en rechts kijkt men met verbijstering naar de nieuwste acties van Adriaan Bontebal

De ene na de andere poëet moet eraan geloven...eerst werd de dame wier naam we hier niet nog eens zullen noemen tot het uiterste getergd met vriendschapverdelgend mail- en telefoongif

daarna was uw cobra aan de beurt...diens gezin werd bedreigd en zijn goede naam door het slijk gehaald met smaad en lasterpraatjes

en nu richt de viezerik zich op Ibunda lieve mensen

Wat?!, roept u uit, hoe durft hij...waar haalt hij het gore lef vandaan?

Wel, waar hij het vandaan haalt willen wij liever niet weten, maar wat u wel mag weten is dat Bontebal nu mailtjes aan Ibunda stuurt waarin hij haar waarschuwt dat zij straks in het 'getuigenbankje' mag plaatsnemen en, voegt hij er dreigend aan toe...'ik heb nog wat mails van je'


Huh? Ibunda heeft nimmer mails aan Bontebal gestuurd...die man lult maar wat...
even een paar regels uit bontebal's mail aan Ibunda:

"je mag straks op het getuigenbankje komen zitten

ik heb nog wat mails van je

o ja, heeft Lerou je ook wijsgemaakt dat ik zijn 'gezin' heb bedreigd?
kip en ei
die meneer heeft een aantal maanden het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald
en toen was ik het zat, toen heb ik gedreigd"

Dat de crimineel opnieuw bekent mijn gezin te hebben bedreigd, ach, dat verhaal kennen we wel...we zullen zien hoe trots hij daar straks op is als hij met een kurk in z'n reet in een strafinrichting mag nadenken over de implicaties van zijn gedrag...weet hij dan niet dat ze in de bajes niet echt gek zijn op griezels die kinderen bedreigen?

Maar nu heeft de voormalige aka bontebal zich een nieuw slachtoffer uitgezocht...een Ibunda nog wel, een dame, alweer, die zich altijd verre hield van gajes als Bontebal, een dame vooral die zich altijd met hart en ziel aan de powezie heeft gewijd...


wordt vervolgd...